Keterbukaan Ekonomi

Posted by Rema G - -









PENGENALAN
Sambutan lima puluh tahun kemerdekaan Malaysia menandakan satu lagi pencapaian dalam pembangunan ekonomi negara. Ketika mencapai kemerdekaan, negara sangat bergantung kepada bijih timah dan getah serta lebih daripada separuh penduduk berada dalam kemiskinan. Kini, ekonomi Malaysia mempunyai asas kepelbagaian yang meluas. Ia juga adalah negara perdagangan ke-19 terbesar di dunia dengan perdagangan melebihi RM1 trilion. Malaysia terus menikmati kestabilan politik walaupun penduduknya terdiri daripada berbilang kaum, namun hidup bersatu padu. Pada masa yang sama, pendapatan per kapita telah meningkat 26 kali ganda kepada RM20,841 dan kadar kemiskinan telah berkurang di bawah paras 6.0%. Negara kita merupakan ekonomi terbuka dan akan kekal demikian walau apa pun yang berlaku. Keterbukaan kepada ekonomi dunia membolehkan pembangunan ekonomi yang kukuh dan pendapatan per kapita yang bertambah. Walau bagaimanapun, sebagai ekonomi yang kecil dan terbuka, Malaysia mudah terkena kejutan luar sebagaimana yang disaksikan ketika berlakunya krisis yang lalu. Kenaikan harga komoditi antarabangsa, seperti bahan api atau makanan telah memberikan impak langsung terhadap harga domestik. Begitu juga, eksport mungkin akan ketinggalan dengan membawa kesan negatif terhadap guna tenaga dan pendapatan negara melainkan kos pengeluaran dan produktiviti di Malaysia dapat bersaing dengan negara luar. Malaysia berhadapan dengan cabaran yang menggentarkan di tengah-tengah perubahan global yang pesat dan dasar-dasar negara memainkan peranannya dalam mengatasi cabaran ekonomi Malaysia ini.
DAMPAK KRISIS KEWANGAN TERHADAP INDUSTRI KECIL SEDERHANA  (IKS)
Krisis kewangan serantau yang bermula dengan penurunan nilai Bhat telah mempengaruhi seluruh pelusuk ekonomi Malaysia, termasuk sektor Industri Kecil Sederhana (IKS). Bagi tahun 1998, kadar pertumbuhan merosot sebanyak 6.7 peratus dan jumlah permintaan domestik menjunam sebanyak 25.9 peratus. Apabila keadaan ini berlaku, negara berhadapan pula dengan kekangan kredit, prospek perniagaan yang tidak menentu serta peningkatan kos pengeluaran berikutan dengan kejatuhan nilai ringgit, maka banyak daripada firma IKS telah muflis. Pekerja daripada sektor ini juga ramai diberhentikan. Masalah kewangan menjadi masalah utama pada masa ini kerana bank-bank dan pemberi pinjaman lain mengenakan syarat yang lebih ketat kerana risiko menjalankan perniagaan telah meningkat. Bagi kebanyakkan IKS, masalah mendapatkan pinjaman ini mencerminkan masalah lain yang dihadapi mereka seperti kekurangan pengetahuan tentang pengeluaran, pengurusan lemah termasuk pegurusan kewangan, tidak mengetahui tentang pengurusan risiko, menggunakan teknologi usang, serta terlalu bergantung kepada pinjaman. Satu masalah baru bagi IKS ialah dari segi penggunaan teknologi maklumat sebagai alat untuk perdagangan, perniagaan-e, mengautomasikan pengeluaran supaya mencapai tahap optimum dan memperbaiki pengurusan. IKS ini juga kurang mendapat sambutan dikalangan pelabur disebabkan oleh tumpuan kerajaan yang lebih kepada industri berat. Usaha kerajaan dalam mengembangkan ekonomi industri berat seperti kereta, pembuatan dan perkilangan menyebbkan kerajaan kurang memberikan tumpuan terhadap perkembangan IKS.
Selain daripada perubahan dalam pasaran domestik, IKS juga menghadapi cabaran antarabangsa. Persaingan global yang semakin meningkat dalam perdagangan dan pelaburan akan mempengaruhi daya saingan IKS Malaysia. Dalam dekad akan datang, perubahan teknologi yang dinamik, penciptaan kemahiran baru, mobiliti bebas modal buruh dan kewangan serta kebimbangan terhadap alam sekitar merupakan kedua-dua cabaran dan peluang kepada IKS. Apakah tindakan kerajaan serta IKS dalam mengatasi dampak negatif ini?


PENDEKATAN
Masalah kewangan yang dihadapi IKS semasa kegawatan ekonomi kini merupakan masalah jangka pendek. Bagi membantu IKS, kerajaan telah memperkenalkan dana tambahan kepada dana yang sedia ada. Antara dana ynag diperkenalkan semasa kegawatan ekonomi ini ialah Pakej Kewangan untuk IKS (Paksi) pada Oktober 1997, Tabung IKS yang dilancarkan pada Januari 1998 dengan jumlah RM1 billion dan Tabung Pemulihan IKS dengan peruntukan RM750 juta pada November 1998. Syarat untuk mendapatkan bantuan di bawah Tabung IKS juga dilonggarkan, termasuk mengurangkan pinjaman minimum daripada RM250,00 kepada RM50,000 dan menaikkan pinjaman maksimum daripada RM2 juta kepada RM5 juta serta menghapuskan had 20 peratus ke atas modal kerja. Pada Januari 1998, definisi IKS diperluas meliputi syarikat yang mempunyai tidak lebih daripada 150 pekerja sepenuh masa dan nilai jualan tahunan tidak melebihi RM25 juta. Ini adalah bertujuan meliputi syarikat yang lebih besar dengan keupayaan melaksanakan tanggungjawab yang lebih berat bagi mewujudkan rantaian yang lebih kukuh dengan penguasaha Industri Berat (IB) dan menebusi pasaran eksport. Di pasaran domestik, pasaran IKS memainkan peranan yang sangat penting iaitu usaha ke arah Wawasan 2020, iaitu menjadi pembekal utama kepada industri teras. Dari segi antarabangsa, pelaksanaan Kawasan Perdagangan Bebas ASEAN (AFTA) dan peraturan WTO dari satu segi, menimbulkan persaingan sengit kepada IKS Malaysia, tetapi dari segi lain, menyediakan peluang lebih baik seperti pasaran yang lebih luas dan sumber-sumber yang lebih murah. Perbadanan Pembangunan Industri Kecil dan Sederhana (SMIDEC) ditubuhkan sebagai pusat pentadbiran nasional serta institusi mekanisme dalam menyalurkan perkhidmatan sokongan yang diperlukan kepada IKS untuk membolehkan mereka berdaing saing. Jika dilihat, SMIDEC ini berperanan dalam menggalakkan pembangunan IKS yang mden dan canggih selaras dengan arah tuju startegik pembangunan perindustrian, membangunkan IKS sebagai sektor yang cekap dan berdaya saing, berupaya mengeluarkan produk, komponen dan perkidmatan berkualiti serta mempunyai nilai ditambah yang tinggi untuk pasaran global.  Tabung Bantuan Teknikal Industri (ITAF) merupakan salah satu bentuk kewangan yang ditubuhkan oleh kerajaan pada tahun 1990 bagi mendapatkan geran berpadanan kepada IKS. Dalam ITAF terdapat 4 komponen dimana kompenan satu merupakan Skim Khidmat Perunding, kedua merupakan Skim Pembangunan Produk dan Reka Bentuk, ketiga merupakan Skim Peningkatan Kualiti dan Produktiviti dan terakhir merupakan Skim Pembangunan Pemasaran. Dalam waktu yang sama kerajaan juga menawarkan Pinjaman Mudah untuk Modenasi dan Automasi dan Pinjaman Mudah untuk Peningkatan Kualiti IKS serta tabung kewangan yang telah dinyatakan sebelum ini. Jika dikaji, adalah menjadi tanggungjawab kerajaan dalam memajukan IKS ini kerana ia merupakan salah satu tujuan dasar perindustrian digubal. Malaysia, untuk menjanakan guna tenaga, telah membangunkan zon perdagangan bebas sebagai usaha untuk menarik syarikat-syarikat ini. Untuk mengatasi kelemahan pada ketika dalam dampak IKS ini, beberapa langkah dimajukan untuk dibincang dan dipertimbangkan supaya pendekatan untuk membantu IKS dapat diperbaiki. Perpindahan teknologi merupakan salah satu cara kerajaan dalam mempromosikan teknologi dengan menawarkan insentif kepada pelabaur apabila mereka memindahkan teknologi yang dipromosikan dan membantu pembangunan IKS tempatan. Dasar secara jelasnya telah memberikan peruntukkan serta kerjasama dalam membangunka IKS ini selaras dengan perkembangan ekonomi negara.


KETIDAKSEIMBANGAN PENCAPAIAN EKONOMI DAN KEMISKINAN
Ketidakseimbangan ekonomi ini tidak hanya merujuk kepada kaum, tetapi dilihat dari aspek bandar dan luar bandar, antara wilayah di Semenanjung Malaysia dengan Malaysia Timur. Ketidaksamaan pendapatan antara bandar dan luar bandar di negara ini juga semakin meningkat. Dimana pencapaian pendapatan antara luar bandar dan bandar berbeza ini disebabkan oleh salah satu faktor perbandaran di bandar yang menggalakan peluang pekerjaan dan berlaku migrasi masyarakat luar bandar ke bandar. Pertama, kemiskinan mutlak iaitu satu keadaan isi rumah tidak berupaya mencapai pendapatan yang boleh menampung keperluan. Kedua, kemiskinan relatif iaitu ketidakseimbangan pendapatan satu kumpulan dalam sesuatu masyarakat. Ketiga, kemiskinan tegar iaitu isi rumah tidak berupaya mencapai sekurang-kurangnya separuh daripada Pendapatan Garis Kemiskinan (PGK) bagi menampung kehidupan asas. Umpamanya di Malaysia, sejumlah 33 peratus penduduk miskin bekerja dalam kegiatan ekonomi bukan pertanian di bandar. Di bandar Kuala Lumpur sahaja, 0.4 peratus penduduk berada pada garis kemiskinan pada tahun 1999 dan jumlah ini meningkat kepada 1.5 pertus pada tahun 2004. Kemiskinan ini memberi impak terhadap ekonomi negara kerana masyarakat ini boleh digolongan sebagai golongan yang terpinggir dari hasil ekonomi. Sekiranya sesebuah negara itu mempunyai struktur ekononmi yang baik dan berkesan nescaya isu kemiskinan ini dapat diatasi. Krisis ekonomi yang berlaku menjadi salah satu punca dan meninggalkan kesan ke atas penduduk bandar dalam bentuk kehilangan pekerjaan, pemberhentian kerja, pengurangan upah dan peningkatan kos hidup. Penghijarahan penduduk je bandar juga meningkatkan tekanan ke atas penyediaan perkhidmatan dan kemudahan bandar. Lebih penting lagi, kumpulan berpendapatan rendah akan menghadapi masalh kekurangan kemudahan asas seperti air bersih, elektrik, perumahan,tandas,pembuangan sampah, kesihatan, pendidikan dan perkhidmatan sosial. Faktor ini akan menyumbang kepada peningkatan insiden kemiskinan dan mengurangkan kualiti hidup kawasan bandar. Antara contoh bandar yang mengalami kemiskinan ialah Alor Star yang merupakan bandar pentadbiran utama Kedah. Bandar ini mempunyai penduduk yang paling ramai dengan kadar pertumbuhan purata 5.3 peratus setahun. Banci penduduk pada tahun 1980 mendapati 30.8 peratus penduduk di bandar ini berada pada paras kemiskinan iaitu dengan pendapatan kurang daripada RM300 sebulan. Keadaan ini juga akhirnya mengundang kepada penempatan kawasan setinggan.
Beralih pula kepada perbezaan jurang antara kaum yang juga merupakan salah satu masalah ekonomi yang dihadapi oleh kerajaan Malaysia. Jurang ekonomi antara kaum ini menyebabkan ketidakseimbangan ekonomi yang ini membawa kepada isu kemiskinan juga. Jika dilihat dari aspek kemiskinan etnik, terutamanya kaum Melayu yang mencatatkan sebagai gologan miskin, diikuti kaum India dan Cina. Salah satu punca kaum Cina mendominasi ekonomi negara adalah disebabkan peluang dalam bidang perniagaan. Fenomena ini secara  tidak langsung akan meyebabkan pencapaian ekonomi yang tidakseimbang. Pembahagian ekonomi ini secara tidakmlangsung akan menjamin keamanan politik dan sosial. Dalam isu ketidakseimbangan ekonomi akan kita ungkap perbezaan ekOnomi antara Semenanjung Malaysia dan juga Malaysia Timur. Jika dilihat pencapaian ekonomi antara kawasan semenanjung dengan kawasan Timur, kawasan semenanjung lebih mendominasikan ekonomi negara. Ini disebakan pelabur-pelabur lebih berminat untuk mengembangkan perniagaan mereka di Semenanjung yang lebih berupaya dalam perkembangan ekonomi negara. Salah satu faktor kepada masalah ini adalah tumpuan dasar kerajaan yang lebih kepada kawasan Semenanjung. Malah pembahagian hasil ekonomi yang leibh mengutamakan pembangunan di kawasan bandar juga menjadi salah satu punca. Keadaan ini menyebabkan hasil ekonomi yang disalrukan ke kawasan Timur adalah jauh lebih rendah berbanding kawasan Semenanjung. Rasional ketidakseimbanagan ekonomi ini dikatakan sebagai salah satu masalah ekonomi adalah kerana aspek ekonomi ini merupakan salah satu hak dimana setiap individu berhak mendapatkan hak ekonomi negara. Pencapaian ekonomi negara dilihat apabila setiap rakyat dan kawasan serta pembangunan mendapat hak yang sama dalam pembangunan ekonomi negara.

PENDEKATAN
Pencapaian pembangunan sosioekonomi negara ini selepas 1970 diiktiraf oleh Bank Dunia sebagai ajaib. Dasar makroekonomi pragmatik yang dilakukan oleh kerajaan membolehkan ekonomi Malaysia bergerak di atas landasan pertumbuhan yang tinggi dan mapan dalam jangka masa 1970-1990. Kejayaan pembagunan negara merupakan hasil langsung daripada DEB yang berteraskan falsafah ‘pertumbuhan dan penagihan”. Pencapaian DEB ini menggambarkan kejayaan memperbetulkan ketidakseimbangan pencapaian ekonomi dalam kalangan etnik, bandar dengan luar bandar dan ketidak seimbangan ekonomi. Di bawah DEB, kerajaan membentuk pelbagai instrumen untuk mencapai keseimbangan ekonomi. Antara instrumen yang digunakan ialah melaksanakan penyusunan semula ekuiti syarikat awam untuk memastikan orang Melayu mendapat pemilikan ekuiti dan peluang pekerjaan, memastikan semua syarikat mematuhi syarat penyusunan semula sebelum disenaraikan di Bursa Saham Kuala Lumpur. Malah kerajaan juga melaksanakan program khusus mengikut sektor bagi program pembasmian kemiskinan serta mewujudkan pelbagai program untuk membangunkan Masyarakat Perdagangan dan Perindustrian Bumiputera (MPPB).  Pencapaian DEB dapat dilihat apabila pendapatan purata sebenar keluarga bumiputera telah meningkat daripada RM172 sebulan pada tahun 1970 kepada RM940 sebulan pada tahun 1990. Kadar kemiskinan di Semenanjung Malaysia juga telah menurun daripada 49.3% pada tahun 1970 kepada 15.0% pada tahun 1990, manakala kemiskinan anatra kaum juga telah menurun iaitu kaum bumiputera dari 65% pada tahun 1970 ke 20.8% pada tahuun 1990, kaum Cina dari 26% pada tahun 1970 ke 5.7% pada tahun 1990, kaum India dari 39% pada tahun 1970 ke 8% pada tahun 1990. Kadar kemiskinan di bandar juga telah berkurangan daripada 21.3% pada tahun 1970 kepada 8.2% pada tahun 1984 dan 7.3 pada tahun 1990. Hak milik modal masyarakat  bumiputera meningkat dari 32.3% pada tahun 1970 kepada 46.8% pada tahun 1990 iaitu melebihi dari kuato yang ditentukan. Lebih kurang 28 bandar telah dibangunkan dalam kawasan pembangunan wilayah di Johor Tenggara, Kelantan Selatan, Pahang Tenggara, engka dan Terengganu Tengah. Hak milik modal merupakan salah satu usaha kerajaan dalam mengurangkan jurang ini. Pemilikan modal penting untuk membiayai aktiviti ekonomi dan seterusnya membantu menjana peluang pekerjaan. Keupayaan sesebuah etnik memiliki modal ynag tinggi boleh membantunya menjana lebihan dan mengukuhkan penyertaannya secara berterusan dalam aktiviti ekonomi. Contohnya Amanah Saham Berhad 1 Malaysia merupakan salah satu usaha kerajaan dalam memberikan pembahagian saham sana adil kepada semua kaum dan golongan di Malaysia. Dalam usaha mengatasi masalah ini, kerajaan juga telah meneruskan usahanya menerusi Dasar Pembangunan Nasional (DPN) iaitu untuk mencapai pembangunan ekonomi bagi mewujudkan sebuah negara yang bersatu padu dan adil. Pelaksaan dasar ini mengambil kira kaum, bahasa dan semua spek dalam memantapkan pengurusan ekonomi negara. Antara program-program pembangunan yang dilakukan menerusi dasar ini adalah mengalihkan arah tumpuan strategi pembasmian kemiskinan kearah pembasmian kemiskinan di kalangan golongan termiskin di samping mengurangkan kemiskinan relatif. Selain itu juga, melalui dasar ini wujud guna tenaga dan pembangunan pesat kearah Masyarakat Perdagangan dan Perindustrian Bumiputera (MPPB) yang aktif sebagai strategi yang berkesan untuk meningkatkan penyertaan bumiputera yang lebih bermakna dalam sektor-sektor moden. Dalam proses penyusunan semula masyarakat ini, sektor swasta menjadi salah satu agenda dimana sektor ini dilibatkan sekali gus memberi peluang sektor tersebut untuk terus berkembang. Boleh dikatakan bahawa strategi ini merupakan salah satu peralihan penting unutk memperbaiki ketidakseimbangan ekonomi. Salah satu tujuan adalah untuk meningkatkan keupayaan menghasilkan pendapatan dan menguruskan kekayaan mereka dengan berkesan. Kemiskinan di Malaysia juga terus berkurang. Insiden kemiskinan keseluruhan di kalangan rakyat Malaysia telah berkurang daripada 5.7 peratus pada tahun 2004 kepada 3.6 peratus pada tahun 2007. Jumlah isi rumah miskin berkurang sebanyak 33 peratus daripada 311,300 kepada 209,000 hasil daripada pertumbuhan ekonomi yang mantap serta pelaksanaan pelbagai program dan projek pembasmian kemiskinan. Insiden kemiskinan di Sabah telah berkurang daripada 23 peratus kepada 16 peratus, manakala di Sarawak berkurang daripada 7.5 peratus kepada 4.2 peratus. Projek Agropolitan yang melibatkan pembangunan tanah bersepadu untuk meningkatkan taraf hidup golongan miskin di kawasan luar bandar terus dilaksanakan. Di samping itu, skim Jaringan Keselamatan Sosial atau Social Safety Net yang telah dilancarkan pada tahun 1990 akan terus diperkukuh dan diperluaskan dengan pelbagai bantuan. Program pembasmian kemiskinan untuk kumpulan minoriti termasuk Orang Asli serta golongan miskin tidak produktif dirancang dengan mengambil kira perbezaan keperluan dan tahap pembangunan mereka. Usaha juga akan diambil untuk meningkatkan taraf hidup termasuk penyediaan akses yang lebih baik kepada pendidikan, kesihatan dan kemudahan asas bagi kumpulan minoriti di kawasan pedalaman Sabah dan Sarawak. Menghapuskan kemiskinan adalah salah satu daripada enam pelan tindakan yang diambil dalam menghadapi krisis ekonomi dengan tumpuan yang lebih diberi kepada masalah kemiskinan laur bandar. Memandangkan masalah kemiskinan banyak berlaku di kawasan luar bandar, fokus lebih diberi kepada golongan miskin laur bandar. Penglibatan kerajaan dalam usaha membasmi kemiskinan boleh dilihat dalam konteks perbelanjaan pembangunan dalam rancangan lima tahun iaitu 31.7% dalam RMK-2, (1971-75) dan 23.8% dalam RMK-7 (1996-2000). Sebahagian besar peruntukan dibelanjakan untuk pertaniaan dan pembangunan luar bandar diikuti oleh perkhidmatan sosial dan industri kampung dan kecil.

KEGAWATAN EKONOMI
Malaysia merupakan ekonomi terbuka dan kekal demikian walau apa pun yang berlaku. Keterbukaan kepada ekonomi negara dunia membolehkan pembangunan ekonomi yang kukuh dan pendapatan per kapita yang bertambah. Walau bagaimanapun, sebagai ekonomi yang kecil dan terbuka, Malaysia mudah terkena kejutan luar sebagai mana yang disaksikan ketika berlakunya krisis lalu.Kenaikan harga komoditi antarabangsa, seperti bahan api atau makanan telah memberikan impak langsung terhadap harga domestik. Begitu juga, eksport mungkin akan ketinggalan dengan membawa kesan negatif terhadap guna tenaga dan pendapatan negara melainkan kos  pengeluaran dengan luar negara. Tahun 1985 dan 1986 boleh dikatakan sebagai permulaan kerajaan dalam menghadapi kegawatan ekonomi. Sejak krisis kewangan Asia tahun 1997-1998, kedudukan Malaysia sebagai peneraju ekonomi di rantau ini semakin terhakis. Pertumbuhannya lebih rendah daripada pertumbuhan negara lain yang turut dilanda krisis, sementara pelaburannya pula belum pulih. Malah pelaburan sebagai peratusan Keluaran Dalam Negeri Kasar (KDNK) terus menerus merosot, dengan pelaburan swasta kekal lembap disebabkan beberapa faktor. Dalam beberapa industri, penyertaan aktif Kerajaan dan Syarikat Berkaitan Kerajaan (SBK) telah membantutkan pelaburan swasta. Kemelesetan ekonomi yang berlaku pada tahun 1997 dianggap kejatuhan ekonomi yang paling teruk dalam sejarah. Krisis ini melibatkan kejatuhan pasaran saham dan mata wang negara sekali gus meningkatkan hutang negara serta mengurangkan rizab negara. Sejak Mac1997, berlaku kejatuhan Indeks Saham BSKL hingga 1200 mata sehingga menyebabkan pelabur asing menarik keluar modal-modal mereka. Perkara ini tidak berhenti setakat itu apabila pada September 1997, berlaku kejatuhan nilai mata wang Malaysia yang turun kepada RM3.46 berbanding dolar Amerika. Kejatuhan saham ini juga mengakibatkan bursa saham Hong Kong susut 1211.47 mata kepada 10 426.30 iaitu kerugian nilai sebanyak AS$30billion. Krisis ini merupakan krisis dunia yang turut memberi impak kepada negara Malaysia. Kegawatan ekonomi ini memberikan pelbagai masalah dan kesan sistem negara di mana ini mengakibatkan berlaku peningkatan penggangguran iaitu daripada 2.7 peratus pada tahun 1997 kepada 6.4 peratus pada tahun 1998. Kegawatan ekonomi ini sekaligus meningkatkan kadar inflasi negara dimana telah meningkat dari 3.6 peratus kepada 7 peratus pada tahun 1998, malahan  Indeks Harga Pengguna (IPP) juga meningkat dari 2.7 peratus pada tahun 1997 kepada 7 peratus pada tahun 1998. Indeks Harga Pengeluar juga meningkat pada kadar 12.0 peratus. Pada bulan Januari-April 1998, didapati IHP dan IPP masing-masing berada di paras 4.6 peratus dan 15.0 peratus. Paras harga meningkat kesan daripada penurunan nilai mata wang, peningkatan barangan import dan komponen-komponen import.






PENDEKATAN
Salah satu faktor yang menyumbang kepada kemajuan ekonomi Malaysia ialah penstrukturan semula ekonomi hasil daripada perubahan dasar pergantungan terhadap eksport komoditi utama kepada dasar perindustrian yang dimuatkan dalam Wawasan 2020. Perubahan dasar telah menyebabkan Malaysia mengalami transisi daripada ekonomi separa-tradisional kepada ekonomi yang lebih maju. Proses transisi ini sebaliknya membawa perubahan terhadap fungsi dan struktur ekonomi iaitu peningkatan dalam kapisiti pengeluaran terutamanya pengurangan inisdens kemiskinan, kadar pengangguran.
Jika dilihat salah satu matlamat penubuhan dasar perindustrian ini ialah untuk mengatasi kemelesetan ekonomi negara. Pertumbuhan ekonomi ini kini dianggap boleh diterajui oleh Dasar Perindustrian Negara. Kerajaan telah mengorak pelbagai langkah dalam mengatasi  kemelesetan ekonomi negara melalui dasar ini. Dasar perindustrian yang membawa kepada tranformasi ekonomi Malaysia bermula sebelum RMK-5 dilancarkan dengan terbentuknya Pelan Induk Perindustrian(PIP) pada 1985. Malaysia mula mengorak langkah ke arah sektor pembuatan dengan munculnya industri petrokimia, automobil, memproses makanan, berasa kayu dan lain-lain industri. Pada 1991 kerjasama sektor swasta dengan penglibatan swasta telah diperluaskan dengan terbentuknya Pelan Induk Penswastaan (PMP). Pendekatan yang digunapakai dalam aspek ini ialah menswastakan jabatan-jabatan kerajaan dan separa kerajaan yang berpotensi di samping memberi peluang kepada sektor swasta mencadangkan projek-projek baru yang mempunyai prospek. Pertumbuhan ekonomi telah berlaku dengan pesat setelah dasar peindustrian dilaksanakan. Ini pastinya tercetus disebabkan penekanan yang telah diberikan oleh kerajaan dalam mewujudkan suasana yang kondusif untuk perkembangan sektor tersebut. Pelaburan merupakan salah satu cara kerajaan dalam meningkatkan aliran negara ini. Selepas berlakunya kemelesetan ekonomi, kerajaan memberi peranan kepada pihak swasta sebagai enjin pertumbuhan malah menggalakkan pelaburan asing untuk mempercepat lagi pertumbuhan ekonomi. Kesannya ekonomi Malaysia telah mengalami pertumbuhan yang menggalakkan. Pada tahun 1987 dan 1988. Kerajaan telah mengadakan iklim pelaburan yang baik dan hasilnya jumlah pelaburan telah meningkat dengan banyaknya sejak tahun 1987. Misalnya pelaburan swasta ekuiti asing dalam projek-projek yang dilluluskan dalam tahun 1988 sebanyak RM3, 517 juta merupakan pertambahan lima kali ganda berbanding dengan tahun sebelumnya. Pelaburan ekuiti rakyat Malaysia pula sebanyak RM1,680 juta bagi tempoh yang sama merupakan pertambahan lebih dua kali ganda.
Selain itu, kerajaan merasakan bahawa untuk memulihkan semula kewangan negara, Dasar Pengurangan Beban Perbelanjaan Awam patut diketengahkan. Ini merupakan salah satu langkah dalam menguatkan kewangan kerajaan di samping mengawal kadar inflasi negara. Rancangan Malaya Kelapan (2001-2005) merupakan salah satu cara kerajaan dalam mengubah strategi pertumbuhan negara. Bagi mempertingkatkan ekonomi negara RMK-8 telah menggunakan startegi pengetahuan bagi meningkatkan potensi pertumbuhan sektor pertanian, pembuatan dan perkhidmatan serta memperkukuh kestabilan ekonomi melalui pengangihan pendapatan secara adil. Kerajaan berusaha memulihkan ekonomi negara  dengan meningkatkan penyertaan sektor swasta dalam ekonomi. Disebabkan sektor swasta merupakan salah satu faktor yang menyumbang ekonomi negara sebanyak 19% maka usaha memajukan sektor swasta dilakukan dimana syarikat-syarikat diswastakan melalaui Dasar Penswataan dengan bermotifkan syarikat ini menyumbang kepada pertumbuhan ekonomi negara. Daya saing dan produktiviti yang amat tinggi diperlukan. Bagi meningkat ekonomi negara sendiri maka usaha dalam mengembangkan barangan Malaysia amatlah wajar. Jika dilihat dari segi ekonomi tempatan, Kempen Beli Barang Malaysia dipromosi bagi mengurangkan pengimportan barang luar negara. Defisit merupakan salah satu komponen yang perlu dikurangkan bagi mencapai tahap pertumbuhan yang bagus. Ini termasuk meningkat kecekapan dalam perkhidmatan perkapalan memandangkan wujudnya defisit yang besar bagi kos pengangkutan dan insurans. Bagi mengekalkan inflasi pada kadar minimum, kerajaan terus melaksanakan dasar berhemat dengan memastiksn penawaran wang selaras dengan usaha mengekal kestabilan harga. Ini termasuk penguatkuasaan penggunaan tanda harga, memantau harga barang keperluan asas, menggalakkan automasi serta memastikan upah setimpal dengan pertumbuhan produktiviti.
Pengurangan pergantungan ekonomi merupakan salah satu usaha dalam mengawal kegawatan ekonomi. Sehingga kini Malaysia masih dikenali sebagai negara pengeksport bahan-bahan mentah dan pengimport barang-barang siap. Keadaan ini dapat diubah apabila kerajaan talah bergiat dalam meningkatkan hasil dalaman negara. Ini melalui penambahan nisbah barang-barangan pembuatan dalam jumlah eskport negara. Langkah ini mengurangkan pertukaran asing dan menyediakan satu asas hubungan yang menguntungkan dalam nisbah import-eksport bagi barangan pembuatan kerana negara berkemampuan untuk mengimport kurang barangan modal dan peralihan. Sewaktu kegawatan ekonomi, Malaysia berada pada tahap yang amat membuntukan, maka penghasilan produk dalam negeri  sendiri dalam mengawal pengeluaran mata wang keluar sebaliknya meningkatkan hasil ekonomi itu sendiri. Dalam jangka masa panjang kerajaan bercadang mencipta teknologi dan jentera yang lebih maju atau sekurang-kurangnya setanding untuk mengembangkan lagi sektor industri berat. Hanya dengan langkah ini sikap pergantungan kepada negara luar dapat dikurangkan. Apabila menyetuh aspek kegawatan ekonomi, usaha berperingkat-peringkat menjadi pilihan kerajaan. Tumpuan tidak hanya diberikan dari satu aspek sahaja.  Contohnya DPN, kemajuan ke arah memperkukuh dan mempelbagikan asas pengeluaran membantu daya ketahanan ekonomi negara dan melindunginya sebarang kesan perubahan ekonomi anatabangsa diluar jangkaan.








PENUTUP
Penggubalan sesuatu dasar itu menjadi langkah kerajaan dalam menangani masalah-masalah ini. Contohnya,pencapaian matlamat pertumbuhan ekonomi sebanyak 7% dalam dekad ini sehingga tahun 2000 bukan sahaja bergantung kepada kemajuan yang berterusan dalam usaha di peringkat antarabangsa untuk mengubahsuai ekonomi dunia, tetapi yang lebih penting ialah sejauh manakah ekonomi negara mampu menyahut dan beruapaya mengubahsuai struktur pengeluarannya dengan perubahan permintaan dunia dan peluang-peluang terbuka. Peranan ahli ekonomi dalam merancang pembangunan sesebuah negara yang melibatkan pelbagai displin amatlah bermakna. Sebagai pembuat dasar mereka juga cepat bertindak terhadap sesuatu isu pembangunan yang diketengahkan secara global. Umpamanya tuntutan konsep pembangunan berkekalan yang didokong oleh Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu telah pun diterima sebagai isu kebangsaan pada masa ini. Meskipun begitu pembuat dasar pada umumnya beranggapan bahawa pembangunan untuk kemajuan yang berlandaskan pemahaman ekonomi yang amat diperlukan oleh negara Dunia Ketiga sebagai langkah mengatasi masalah ekonomi. Penerangan di atas merupakan langakah-langkah yang dilakukan oleh kerajaan. Namun begitu, ini bukanlah tanda tamat sebaliknya tanda permulaan perjalanan kita. Kerajaan perlu merumuskan dasar-dasar awam secara terperinci dalam kita menyelesaiakan masalah negara. Tujuan untuk mencapai pembangunan ekonomi yang lebih cepat bukanlah soal bagi sesebuah negara sahaja tetapi masalah untuk semua negara di dunia ini. Pertambahan pengeluaran sesebuah negara tidak bermakna pembangunan ekonomi telah dicapai.
Malaysia merupakan model kepelbagaian budaya, etnik dan biologi. Warisan budaya Malaysia yang kaya dan unik malah sejarah kolonialnya juga merupakan aset untuk menjalinkan hubungan dengan banyak negara, terutamanya dengan ekonomi pertumbuhan tinggi seperti China, India, Asia Barat dan Indonesia. Di samping itu, kepelbagaian rangkaian bahasa di Malaysia membantu untuk menyokong pembangunan pelancongan dan hubungan industri dalam pasaran yang sama. Biodiversiti kaya yang ada pada Malaysia boleh dimanfaatkan untuk menjana faedah ekonomi daripada pelancongan, rekreasi, penggunaan farmaseutikal dan produk nutrisi.
Usaha kerajaan berterusan dalam mematapka lagi perkembangan ekonomi,setiap langkah yang dilaksanakan mencapai kejayaan tetapi hanay akan mengambil masa. Pihak kerajaan sahaja tidak maminkan peranan dalam mengatasi masalah ekonomi ini tetapi juga setiap rakyat perlu berganding dalam merealisasikan usaha kerajaan.